Bir ölümsüzün günlüğü...

Senin problemin ne dostum?

Bir ölümlü olman ve ölümsüzlüğümü kıskanman mı yoksa?

Sana böyle şeylerin kıskanılacak şeyler olmadığını söylemiştim değil mi hem de defalarca.

Zehrini kendi için kullanan bir akrep kadar çaresizsem şayet kurtuluşum için bir parça ölümünü ödünç alabilirdim senden.

Mümkün olsaydı eğer senin yerine gidebilirdim sonlu savaşlarına,soysuzca katlanırdım insanoğlunun bireycilik saçmalığına.

Bilmem neden sonra fark ettim seninle tartışmanın anlamsızlığını. Gözlerimi gözlerine diktiğimde bile soğuk duyarsızlığını şimdiki uzaklığımdan olduğu kadar hissetmemiştim.

En acınılası şey nedir bilir misin?

Ağladığın zaman bir omuz,cesaret verici sözler eden dudaklar,şikayetlerini dinleyen bir çift kulağın eksikliği mi?

Acınılası bu kelimenin anlamına hakkını vermiyorsun.

Hak nedir onu bildiğinden bile emin değilim.

Bana göre'liklerinle beni ezme çabanı hiç bir zaman anlamadım.

Acınılası.

Esiri olduğum bu uygarlığın üstünde bir ırkın- gerçekte benim halkımın- zamanın bir yerlerinde varlığının dahi unutulması.

Hiç yokmuşsun gibi.

Güneşin bertaraf ettiği bir sis gibi.

Yakıcılığıyla yok ettiği ya da parlaklığıyla un ufak eylediği.

Benim dünyam.

Sizin ütopyalarınızdan kat kat yakınken bana şimdi en uzak düşüncelerime bile ters düşüyor yokluğu.

Yoksulluğum beynimi eritiyor, hücrelerim bile isyankar.

Aczimi hissediyorum cevapsız sorularında.

Bazen ben olmanı istiyorum sen olmakta gözüm yok.

Başıboş gezsin ruhum kabuksuzluğunda.

Bazen ben olmanı istiyorum anla diye. 

Kazandıklarını görür sadece insanlar.

Her şey sona erdiğinde kaybettiklerinin bir önemi yoktur çoğunlukta.

Peki ben senin deyiminle ruhunun varlığı şüpheli bir yaratık.

Sonlar başlangıçsa benim için hiç yeni olmadı başlangıçlar.

Şimdi ileriye baktığımda müphem olmasını dilediğim bir gelecek var önümde.

İnkara cüreti hor görüyor cesaretim zafere aç ruhuma,ruhsuzluğuma

Bitmiyor esaretim sonu gelmiyor korkaklığımın.

Kurtulmak istediğim onca şeyin arasında ışıldayan geleceğim gözlerimi alıyor

Kalbimi parçalıyor defalarca

Değişen okyanuslarda çırpınan sonsuzluğum ya terk et beni ya da boğ tümüyle benliğimi.

Yolsuzluğumdan çok seçeceğim yolların sonsuzluğu beni delirtiriyor, dayanamıyorum.

not: :)) kaptırmışım kendimi ben geneee sonu gelmiyor sonu gelmiyor öyle acayip bir şey her şey birbirine benziyor ama bir yerde ayrılıyor da her şey birbirinden. Acayip bir his sarmalıyor beni. Sıcak bir his bu hissi seviyorum yazarken tattığım,okurken yaşamayı hissettiğimi düşünüyorum sonra. Belki bu yüzden yazışımdaki sığlık rahatsız etmiyor beni. Sonrasında neden böyleyim değişmiyorum değiştirmiyorum diye kendime saldırıyorum. Şimdilik ruhumda asayiş berkemal denilebilir:DD

Sevgileeer:)

dipnot: bu yazıya karanlık bir resim gerekebilirdi belki böyle olsun istedim çünküm yeni yeşermeye başlayan umutlarım oldu ya da yeniden yeşermeye diyelim;)