Ben Kimim- part 12-


Bir haftalık gözetimimden sonra Urania'ya kabul edildim.Neden bu kadar gecikmiş olduğunu bilmiyorum.Rüyamı 13 kişiye anlatmakta ayrı bir tecrübeydi hepsine ayrı ayrı üstelik hani toplantı olacaktı.Kandırıldım.
Telefon artık telefonum var.Yeni bir tane buraya özel.Anne:
-Anne evet duyduklarına inanamayacaksın.
-Ahla herkesle görüştün mü kabul edildin mi ne oldu çabuk anlat diyor annem taramalı mod bilmem kaç milyon.Annem hiç değişmeyecek.
-Nefes al anlatacağım.
-Dalga geçme ve acele et küçük hanım yoksa...
-Yoksa ne?
-Oraya gelirim Ahla kulaklarını çekmek için.
-Gelebilir misin diyorum hemen şaşkınlıkla.Gelebileceğini sanmıyorum,sonra da biraz hayalkırıklığı ve kocaman güvenimle.
-Elbette gelebilirim ben eski bir koruyanım Ahla kurtarılmış bir koruyan.
-Ah şu çocuk gibi diyorum hikayeni duydum anne.
-İsmini unuttun mu Ahla yani şey o çocuğun?
-Bilmiyorum anne sanrım bugünlerde çok şey unutuyorum bilirsin. Sesimdeki muziplik keyfimi biraz daha yerine getiriyor.Annemle konuşmak bana çok iyi geliyor,sandığımdan daha iyi.

-Konuyu dağıtma Ahla çabuk diyor birdenbire.

Ah bu kesik emir cümleleri ve annem.Yüklemsiz cümlelerden nefret ediyorum. Sessizliğimdeki tersliği geç olsa da anlıyor annem.

-Ahla çabuk anlat ne oldu?
-Imm aslında rüya rüya değilmiş. Yani geçmişte bir an ama ne zaman hatırlamıyorum anne. O kzıl cübbeli adam bir hakim gibi ama yargılayıcıdan çok uyarıcı.
-Hiç bir şey anlamıyorum ki dediklerinden! diyor cümle arası molamda.
-Anne daha sonra anlatırım şimdi kimlik kartımı almam gerek ve bir de seni çok seviyorum unutma tamam mı?
-Bu ne acele böyle diyor.Bu kez o şaşırıyor.Bu tartışmadan kesmem gereken bir konu aceleye getirmeliyim.
-Koruyandan daha fazlası olmam isteniyor diyorum hemen. Annemle bu konu hakkında tartışmamalıyım.
-Baban gibi diyor sesinde nerdeyse ağlayacağım titremelerini duyuyorum.
-Ararım yine diyor çabucak.
Kaçmakta ki muhteşem yeteneğimin genetik kaynağı annem.
-Aramanı bekleyeceğim anne. Benim için endişelenme.

Adım kadar eminim şimdi ağlıyor.

-Adın ne diyor görevli.
-Ahla diyorum.
-Kodla diyor sonra gözlerime bakarak.Gözleri aşırı güzel diyorum içimden belki aşırıdan biraz daha fazla.
-A-H-L-A.
-Al bakalım diye uzattığı metali alıyorum.Bunun için neden ismimi kodlamam gerekiyor ki.Kız:
-Ahilaiya diyor.Ne ne neeee!!!
Tam o anda nereden geldiği bilinmez demir adam fırlayıp o şeyi elimden alıyor. Kulağım arkasındaki saçları itip yerleştiriyor.
-Teşekkürler Paerkin deyip gülümsüyor.
-Feliks işin olmadığı zamanlarda uğra lütfen diyor kız.O adımı söylerken sürçüşmekten öteye geçen kız ne de düzgün konuşuyor,bilerek yaptı bilerek kesin bilerek.
Feliks gülümsüyor.
-Denerim.
Denermişmiş.Oradan uzaklaşıyoruz.
-Aaa diyorum senin de çevren varmış sanırım buradaki en asosyal kişi benim.
-Ha şunu bileydin diyor sırıtarak. Ah makus kaderim beni her yerde takip ediyor.
***    ***      ***      ***    ***     ***   ***    ***    ***   ***   ***   ***   ***   ***   ***   ***
Eğitimim çabucak başladı..

Feliks ya da fedai her neyse işte sürekli peşimde kuyruk.Sosyalmişmiş sürekli birileriyleyse nasıl sosyal olabilir asla inanamayacağım zaten hep asık suratlı değil miydi o hıh.

Önceleri içimde hep bir korku vardı ama şimdi biraz rahatladım.

Sürekli Feliks'le tartışıyoruz.Ona asla ismiyle seslenmemem gerektiğini öğrendim.
-Neden ama?
Urania'da bazı kurallar sandığın kadar esnek değil,türünden bir açıklama yaptı.
-Bu seninle benim aramda sana olan saygımı yitirmemden korkuyorsun dedim.O an için ne saçmaladığımı ben de bilmiyorum.
-Bana saygı duyduğunu bilmiyordum dedi.İfadesi gerçekten şaşkındı.
-Ahhh cidden Fedai seni Sofia'nın ellerine bırakmak isterdim ya da şu uçan böceklerin.

Beni sinirlendirecek şeyleri öyle kolay buluyor ki.Kelimelerime bile kulp takıyor.Ben nerede yetişmişim, eski tip konuşuyormuşum,hep 80'lerin filmlerini mi izlermişim. Kuyruk oluşu yetmezmiş gibi her odaya gelişimde önce girip kontrol ediyor. Beni yemezler diyorum ıı-ıı duyulmuyorum. Her ne saatte kalkarsam kalkayım kapımda.Deli oluyorum. Hiç uyumuyor mu?Fedailer nerede uyuyorlar cidden merak ediyorum.

Her şeye rağmen karanlık dersinde ceketini tutmama izin verdi yine de beni Sofia'nın ellerine bıraktığı 99 tecrübesi hiç hoş değildi.

Bana o kattan atlamamı söyledi inanabiliyor musunuz? 10. kattan bakmaya korkan benden. Zaten bu asansörlerdeki uzun yolculuk beni tedirgin ediyordu.Kendimi yuvasından atılmış küçük kuş yavruları gibi hissettim.Sonra ne mi oldu 25. kattaki ağa takıldım.Aptal gibi Fedaimin beni kurtarmasını izledim. Sinirimden odama çıkana kadar ağladım ve bu kez karanlıktan geçerken gözlerimi kapatmakla yetindim. Gerizekalı Fedai korkudan ölmeme sebep olacaktı. Hani beni korumak göreviydi. Tanrım terden sırılsıklamım belki altıma yapmış bile olabilirim.Her biri beş katlı bir apartman kadar olan 74 kat,insafsız Urania. Neymiş efendim yaşayanlarına değer verirmiş. Peeeh.

Yorumlar

  1. heheeeee, ya neşelenmeye başladı buuuuu.
    :)

    YanıtlaSil
  2. Zeynep geri döndü :) Diğer okuyamadığım yazıları okumadan, hikayenin kaçırdığım 4 bölümünü okudum ve gayet güzel gidiyor. Devam et Şeymam :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoşgeldin zeyneeep iim hihi musmutlu ettin beni teşekkür ederiiim:))

      Sil
  3. uvv 74 kat mı? her dediklerini yapmak zorunda mı Ahla?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eğitilecek ama uçmak zorundaaa her zaman asansör kullanamyabilir belki teoriler teoriler:D

      Sil
  4. aa annesi de koruyan mıymış zamanında :) kızıl adam da bir şey için uyarıyor anladım tamam :) aa kızı binadan aşağı mı attılar yok artık ne acayip yer urania :) şeyma bu hikayeyi bi gün kitap halinde yazmanı istiyorum senden, cidden seri kitap yap bunu okuyucu isteği bu ^.^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :D Çinguu ama ama bu yorum ne desem bilemedim.Bi dolu teşekkür nasip olur inşallah basılı bir şeylerimin olması . :D

      Sil
    2. valla bence olur çingu sen düşün bunu iyice :)

      Sil
  5. gittikçe heyecan artıyooor :))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar