"bir çatlak var her şeyde, işte ışık böyle sızıyor içeriye"

 Canım blog;

Yeni yayıın.

Evet döndüm dedim ancak nasip olmadı ki işte geldim yazısının ötesine geçebileyim.

Her sabah bir yokuşu tırmanıyorum.

Bilmediğiniz şehirlerde, bilmediğiniz yokuşlardan korkarsınız. Ben benim yokuşumdan korkmuyorum. Çünkü tanıyorum artık onu. Çünkü o da beni tanıyor.

Aniden karşıma çıkan kedileri, hiç yerlerinde durmayan bulutları, ürkütmemek için yanlarından yavaşça geçtiğim güvercinleri, bir ağacı dal dal süsleyen serçeleri, komşu sokak lambalarında ikamet eden kumruları, her sabah aynı saatte açan manavı, çocuğuyla sabırla yürüyen anneyi ve bütün bunları görüp anlamamı sağlayan minneti bana verdiğin için Allah'ım sonsuz şükrederim.

Bugün buradayım, nice karanlığımı paylaştığım bu metruk mekanda şimdi size bir avuç ışıkla geldim. Hani şu küçük mumluklarda bodur mumlar var ya hıh işte tam o kadar(cık) bir ışık. Şahane bir ışık. 

Yine Allah'a kalbime bu teslimiyeti koyduğu için hamdederim.

Durup dinlenmek yok. Bu kadar nimete bu kadar şükür az. 

Sevgili okur;

Der ki Leonard Cohen "bir çatlak var her şeyde, işte ışık böyle sızıyor içeriye."

İşte o ışığın içeri girmesi için oluşan çatlağa belki çatlaklara hep beraber şahit olduk ve bilemem belki olacağız dahasına.

Yorulacağız, sevineceğiz, üzüleceğiz, güleceğiz.

Hayat böyle.

Yine de sen elimi tut, beraber geçelim karşıya.

Bir ses olalım bu karanlıkta, bir ışık olalım, umut olalım.

Bunca ahlaksızlığın içinde edep olalım hatta durmayıp edip olalım.

Susalım. Dinlenelim. Dinleyelim.

İşte böyle sevgili okur ben ömür diye işte buna derim.

Gülümse çünkü yaşamak başlı başına bir mücadeledir. 

Yorulursan hatırla, eski zamanlarda yorgun, bıkkın ve ağzından şikayet düşmeyen kız işte şimdi burada. Artık dilinde şükür ,kalbinde olabildiğince teslimiyet.

İşte ışık böylece aydınlattı beni. :)

Sevgilerimle.

Şeyma