Taze Yapraklar, Kalın Kitaplar ve Kafa Dağıtmak İçin Başlanılan İşlerin Bir İşkenceye Dönüşmemesi Duası

 Sevgili blogcum,

Bazı şeyler demlenmeyi bekliyor, bazı şeylerse denenmeyi. Hayatı korkmadığın bir hale çevirmek. Temas kurduğun insanların üzerinde bıraktığın o sevimli tat. Kimindeyse mayhoş bir hatıra kalmak. Güzel ama biri olmazsa diğeri de olmaz çünkü. Herkese aynı yüzümüzü gösteriyorsak bu problemlerin yakın olduğunu işaret eder. Herkes aynı yüzü hak etmez. 

Namaz kıldığım yer bana Harry Potter'ın gizlice büyü öğrettiği odayı hatırlatıyor. Ekseriyetle bütün mescitler öyledir. Bilinmedik bir kapıdan girilir ve herkes başka bir yere çıkabilir. Bazıları karşılaşır. Bazılarına kapı vardır, ardı duvardır. Bazılarına gül bahçesidir orası, bazılarına omuzdan kalkan bir minik taş. 

Kalp sıkışarak gönderir damarlara kanını. Öyledir. Ferahlık daralmakla gelir biraz da. Yine de biz mümkün olduğu için sıkıntısız ferahlık isteriz makamından. Bu kadarız. 

Fantastik bir kitap okuyorum. Kral Katili Güncesi serisi. Diyorum ki biz bu kadar dini atmosferi kitabın içine soksak bu dini kullanıyor derler. Nenemvari sayılırız. Bu kadar inancını, kültürünü dışlayan, hor gören millete az rastlanır herhalde.

Etek de etek diye bir şey önüme sürülüp duruluyor. Amacınız ayağınıza dolaşır inşallah. Beni yaratan Allah elbet bana yolumu gösterir. Elbet beni yalnız bırakmaz. Korkmayacağım. 

Öte taraftan başka hikayeler de var. Masum hikayeler. Kendi tecrübelerim de masumdu ama bazı insanların hayalleri gerçek dışı bir masumiyet barındırıyor. Benimse realist yanımın gördüğü hakikatler dile gelmeyecek kadar acı olabiliyor kimi zaman. 

Bazı şeyler beni epey üzdü ama toparlanmak da hayatın içinde. Kendime soruyorum. Ne bekliyorum? Kimse değişmeyecek. Ama onları seviyorum. Çok seviyorum. Yine de kimse değişmeyecek. Sevilmek istiyorum. Yine de kimse değişmeyecek. Kendi sevilme anlayışını insanlara dayatamazsın. Kimse değişmeyecek. 

Sonra içimizi deşen başka şeyler de oldu. Farkına vardığımız fakat yine de içine adım attığımız ateşler. Elhamdülillah önceden uyarıldım.  Defalarca uyarıldım. Akıllı olsam hiç adım da atmazdım. Ne bileyim, güvenmek istedim işte. Belki dedim. Gerçektir. Değilmiş. Oluyor bazen böyle. 

Kimseyi de suçlayacak değilim ben alacağımı aldım. Hayat boşlukları çabuk dolduruyor. Çabalıyorum da. Sevdiklerime tutunuyorum. Bir kapı aralamak için uğraşıyorum. Ne olur kapımı çal. Yoruluyorum. 

İşte böyle. 

Sevgiyle...

Şeyma