Benim ruhum çiçekli pazen, benim ruhum bordo saten, benim ruhum rahat keten...

 Sevgili blogcum,

İnsan bir kararlar bütünüdür. Hiç hesapta yokken yapılan planlar, planların bozuluşu ve yenilenen kararlar. 

Rümeysa sayesinde Fournier diye biriyle tanıştım. Yazar. Tavsiyesi üzerine Dul, Dul Ölümsüz Eş Arıyor ve Tek Yalnız Ben Değilim kitaplarını edinip çabucak okudum. Fournier'in eşini kaybettikten sonra yaşadıklarını bazen benim hayatıma benzetiyorum. Yalnızlıktan duyduğu kesif acı ve yalnız kalma ihtiyacı. Yine de insanın insana ihtiyacı var işte. Kara mizah da yapsan cemicümle insanlıktan soğuduğunu iddia etsen de bir insanın sıcaklığına muhtaçsın. Tek Yalnız Ben Değilim bana en iyisi gibi geldi. Diğer ikisinde eşinin kaybının hüznü daha ağır. Diğer yanda yaşlılık, yalnızlık ve mizah. Adamı sevdim. 

Abdullah Harmancı'nın Yaşadım Diyorsunuz Ben Size Rastlamadım kitabına başladım. Bu kitap niye bu kadar pahalı? Kötü olduğundan değil. Ben deneme severim. Ve sürpriz bir şekilde bu adam da habire yalnızlıktan dem vuruyor. Bilerek yapmıyorum Allah'ım. Başlardayım henüz ama beğendim. Harmancı bana hitap edebilecek bir yazar. Müstehzi ve hüzünlü. Sevdiğim ikili. 

Yol kitabı olarak yanıma Tanrı'yı Hatırlamak kitabını almıştım. Gai Eaton. İslam Üzerine Düşünceler. Bir Kemal Sayar önerisi. İmanım üzerine düşünmemi sağladı. Sağlıyor. Çünkü henüz bitmedi. Yavaş ilerliyor. Fakat bir şeye tutunmak istiyorsanız böyle şeyler okumanızı öneririm. Ölüm, yalnızlık ve İslam. İslam bütün kederleri süpürme gücü olan bir şey.  

Tozkoparan İskender'de İskender Asya'ya "Ben seni bu kadar kırdığımı fark etmedim." dedi. Sanırım duymak istediğim şey buydu. Ama ne yapıyoruz blogcum, beklemiyoruz. İçimizi yakıp geçebilirler. Olsun zaten bizim de az pişmiş çok tadımız yoktu, biraz daha pişelim.

Bir sürü kişiyle konuştum, tanıştım. İnsanları seviyorum. Bir arada olmayı. Hikayelerini dinlemeyi. Böyle böyle daha çok insan oluyormuşum gibi geliyor. Keskin tarafım körleşiyor. Bu hoşuma gidiyor. İncinmeyi göze almak. Yakınlık. 

Sevgili blogcum,

İçimde bir yer var, hep birini çağırıyor. Dualar alıyorum ve sanırım biraz da inciniyorum. Arkadaşlar ediniyorum. Seviyorum, seviliyorum. Sevilmek beni iyileştiriyor. İçimden ağlamak geliyor. Gerçek olanla sahte olanı ayırt edebilir miyim? Bu yolu sağ salim geçebilir miyim? İçimde olana güveniyorum. Vermeye hazırım, almaya hazırım. Beni sarsıp duran bu fırtınada yağmur altında bile olsa durmaya hazırım. Allah'ın benim olmamı istediği şekle girmeye hazırım. İnsan olmaya, insan kalmaya. Kendim olmaya, kendim kalmaya hazırım.

Şimdi görüyorum. Karar almamakta bir karardır neticede. Gelip gelmemek.Konuşup konuşmamak.  Yapabileceğini bilmekle yapmak da aynı şeyler değil. Sen öyle olacağını sanırsın. Mümkün şeylerin hepsini düşündüğünü sanırsın. Muhtemel bütün cehennemleri ve cennetleri. Hatta arafları bile. Fakat öyle değildir. İhtimaller hep şaşırır. Yanına metal konulmuş pusulalar gibi asla doğru yönü gösteremezler. Belki biraz yaklaşırlar. Yine de güzel olan daha güzel olmaya meyillidir. Kötü dediğimizse enikonu bizi biraz daha büyütür. 

Bir söz var "baktığın bensem gördüğün sensin" diye. İçimde geçen akşam bir kötü his keşfettim. Allah'ım dedim sana sığınıyorum. Kıskançlıktan, hasetten, kötü duygulardan Sana sığınıyorum. Sonra geçti biliyor musun? Sevinciyle sevinebildim insanların. Üzüncüyle üzüle de bilirdim. İçimden iyi ki benim başıma gelmedi demeyerek. Samimiyetle yapabilirdim her ne yaparsam.

Hiç düşünmüyorsun. Bu koşmaların sonu nereye varır? Bu ağırlıklar azaltıyor mu ruhunun yükünü? İnsanın bedenden ibaret olmadığını bir kez daha anladım.

Benim ruhum çiçekli pazen, benim ruhum bordo saten, benim ruhum rahat keten... Aynı anda hepsi birden.

Sevgilerimle...

Şeyma