Üç Kitap - Kuş Jokeyleri- Neden Çocuk Kitapları Okumalıyız - Bu Hikaye Senden Uzun Osman

 

Sevgili blogcum,

Benim okumayı en en en sevdiğim türlerden biri çocuk edebiyatıdır. Bunu çocuk yanımı tatmin için yaptığımı düşünmüyorum. Yetişkin yanımla okuyup o apaçık duyguları görmek hoşuma gidiyor. Çünkü çocuklar duygularını biz yetişkinler gibi saklamıyor. Çocuk kitapları da öyle. Korku ortada, şüphe, hırs, kıskançlık, sevgi, beğeni, pişmanlık. Bütün duygular ortada. 

Kuş Jokeyleri Melih Tuğtağ'ın son çıkan kitabı. Videosunu youtube da görünce kalbimden vuruldum. Dedim bunu bir an önce edinmeli ve okumalıyım. Kitapları okumak harika evet ama yazılma hikayelerini dinlemek daha da harika. Bir fikrin insanın aklına geliş biçimi beni her zaman büyülüyor. 

Fazla spoiler vermeden Kuş Jokeyleri'nden bahsedecek olursak, kitapta kuşların jokeyleri var ve onları kontrol eden güç bu jokeyler. Bu jokeyler belli eğitimlerden geçiyor. Sonra yeteneklerine(fıtratlarına) göre seçilerek kendi alanlarında özel eğitimler alıyorlar. Kimi şehirli jokey oluyor, kimi göç jokeyi. Kitabın ana karakteri Maşuk. Maşuk kendine uygun görülen mesleği kabullenmek istemiyor ve içinde bir çatışma başlıyor. Kıskançlık, pişmanlık, gurur gibi duygular o kadar hoş anlatılmış ki. Belki hayatımın bu döneminde okuduğum için oldukça hoşuma gitti. 

Anlatacağım ikinci kitap Neden Çocuk Kitapları Okumalıyız? (Ne kadar Büyük ve Bilge Olursak Olalım) Aslında bu kitap pek kitap sayılmaz. Bir makalenin mini bir kitap olarak basılması olarak düşünebilirsiniz. Çevremdeki bazı insanlar çocuk kitabı okumama hayret ediyorlardı. Eh biraz delil toplarım dedim. Benim için güzel oldu.

Alıntılar:

"Ve kendi kendimize ne söylersek söyleyelim, biz yetişkinler de hayatta pek çok kere çaresiz kaldığımızdan, ne zaman bir şeylere sil baştan başlamamız gerekse, elde avuçta ne kaldığını hatırlamak için çocuk kitaplarına dönmeliyiz."

"Çılgın bir iyimser gibi gözükme riskini göze alarak diyorum ki çocuk edebiyatı size , yüreğinizi açarak okumayı yeniden öğretebilir."

"Kütüphaneleri hala şaşırtıcı buluyorum; hala daha iyi olan içgüdülerimize seslendiklerini düşünüyorum. Kütüphane yeryüzünde bir şey satın almak , birilerini tanımak ya da herhangi bir şeye inanmak zorunda olmadan girebileceğiniz  pek az yerden biri."

"... yetişkin hayatında -en azından benimkinde- dünya zaman zaman doğruların olmadığı, boş ve çorak bir yermiş gibi görünür."

"Umut tüylü bir şeyse kütüphaneler kanat olmalı."

"... ben , iyi ya da önemli olduğu düşüncesiyle bir metnin harcına kattığınız her şeyi, bir başkasının o metinden çekip çıkarabileceği gerçeğinin paha biçilmez olduğuna hala inanıyorum."

"Utanmayı reddedin. Her şey bir yana, çocuk kitabı okumak iyi bir deneyim."

"...Çünkü çocuk kitabı okumak kaçmak değil bulmaktır."

 

Anlatacağım üçüncü kitap bir öykü kitabı. Bu Hikaye Senden Uzun Osman. 

Osman'a yazılmış ayrılık mektuplarından oluşuyor. "Bu ilişki beni çok yıprattı, ben ayrılmak istiyorum Osman" cümlesiyle başlayan kitap bizi nerelerden nerelere götürüyor. Ayrılık sürecini çok güzel anlatıyor. İçinde gerçeklik olduğu aşikar zaten teşekkür kısmında yazıların gerçek muhatabı olan Oğuz'a teşekkür etmiş yazar. Duygularınızı bu kadar hoş yazıyor olmanız muhteşem. İlk okuduğum Aylin Balboa kitabı kuvvetle muhtemel ömrümüz olursa son olmayacak.

Kitabı benden iyi anlatan , bana kitabı aldıran yazı Ruhuna Kitap blogunda Feyza Gönüler hanımefendinin yazısıydı. Ruhuna Kitap blogunu da tüm okurlara şiddetle öneririm.

Alıntılar:

"Herkes aynı şarkıyı söylemek zorunda değil ki."

"Yapacak hiçbir şey kalmadığını anladığın andaki o kafa rahatlığı hiçbir şeyde yok cidden. Netice de olan olduysa, olan olmuştur Osman."

"Hayatıma şöyle bir bakıyorum da, halen ve daima yaşamaya karşı büyük bir iştah duyuyorum."

"İşler yolunda gittiğinde bir durun ve yüksek sesle "Daha ne olsun?" demeyi unutmayın."(Vonnegut)

"Diğer balıklar sadece nereye geldiğinle ilgileniyor, oraya nereden geldiğine kimse bakmıyor. Birileri için üç kulaçlık yolları kat edebilmek adına solungaçların şişene kadar yüzmüş olsan da okyanus için bu hiçbir şey ifade etmiyor. Zor demiyorsun, kolay sanıyorlar Osman."

"Sabahattin Ali'nin, Kürk Mantolu Madonna kitabının daha ilk sayfasında şöyle diyor: "Fakat insanlar nedense daha ziyade ne bulacaklarını tahmin ettikleri şeyleri araştırmayı tercih ediyorlar. Dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır." Çoğumuz, dövüşmek isteyip istemediğimiz sorulmadan o kuyulara çoktan itildik. Çıkmak için ya karanlıklar içerisinden bir kurtarıcının belirmesini yahut da ideal koşulların oluşmasını bekliyoruz. Halbuki kurtarıcılar yok, ideal koşullar yalan. Kurtuluş isteyenin kalkıp o ilk adımı atması gerekiyor. Hem ne olacak ki, en fazla yolumuza bir ejderha çıkar Osman."

"Kendimizi sabit, katı, değişmez bir şey sanıyoruz. Kim olduğumuzla ilgili fikirlerimiz ve kararlarımız var. Nelerden korktuğumuzu, neleri istediğimizi, neleri sevdiğimizi, neleri sevmediğimizi belirlemişiz. Bu sınırların dışına çıkarsak yanlış bir şey yapacakmışız gibi hissediyoruz. Kendimize "Ben" adında bir hapishane yapmışız, bir türlü tahliye olamıyoruz Osman."

"İnsan, şahsi hayatının sürdürülebilirlikle ilgili kısmını, değişken, kendinden bağımsız olarak hareket eden fani bir şeye bağlarsa ayvayı yiyor gerçekten de. Tutunacak bir şey arayan herkese kendilerine tutunmalarını tavsiye ediyorum. Biliyorum onun da sağı solu belli olmuyor ama yine de elimizdeki seçenekler arasında en iyisi bu, hem bakma eğlenceli de. Memnun kalmayan gelsin beni bulsun, yerim adresim belli Osman."

Bu haftalık bu kadar.

Sevgiyle kalın.