Bir Konya Meselesi

 Sevgili blogcum,

Kendimi pek de mükemmeliyetçi görmem ancak sana gelmem ancak bazı şeylerden vazgeçebilmemle mümkün oldu. Dinginleşeyim öyle giderim demiştim kendi kendime. İnsan bir noktada yazık ki uzun müddet kalamıyor. İniş ve çıkışlarda ne zaman gelecek olsam bu kez erteleme denilen taşa takıldı ayağım. Aksi gibi her seferinde düştüm mü, heyhat. Böylece günler ve haftalar sonra ancak gelebildim.

Yine olsun, hoş geldim.

Son yazımda belki bir sonraki sefere selamla gelirim demiştim. Küçük bir seyahat planım vardı. Tam 16 Aralık tarihinde Ankara'dan hızlı trene binerek canım Konya'ya seyahat ettim. Benim için müthiş güzel geçen ve hayatımın dönüm noktalarından biri olduğuna inandığım bir seyahat oldu. O kadar güzel insanlarla tanıştım ki. Şeb-i arus günleri Konya'da olmak muhteşemdi. Tek başıma seyahat etmenin tadı. O güzelim camiler, güzel insanların kabirleri. Cemaatle kılınan vakit namazları. Hele sabah namazları. 

Size Mevlana Hazretleri'nden, Mevlana'nın annesi Mümine Hatun'dan, Yunus Emre'den, Şemsi Tebrizi'den, Ladikli Ahmet Efendi'den, Âteşbâz-ı Velî Hazretleri'nden  selam getirdim.

Anı olması adına ve seneye inşallah bizlere tekrardan nasip olması duasıyla birkaç fotoğraf bırakıyorum. Orada umre duaları ettik belli mi olur belki seneye oralara varmak nasip olur. 

Bundan sonra ne anlatsam laf-ü güzaf olacağı için yakın zamanda gelmek ümidiyle bu yazıyı kısa tutuyorum.

Ümitle...

Şeyma