Yeniden Başlamanın Tekrarlayan Başkalıkları

 

Sevgili blogcum,

Acının içinden geçtiğimiz şu günlerde bir damla umut bırakmak için yazmaya karar verdim.

Biliyorum bazılarımız sadece yetersiz hizmeti, dolandırıcı kimseleri ve daha nice kötülüğü görüyor. 

İyilik çığırtkan çağırmıyor çünkü.

Çağıranlar da var tabi. Onları da görüyoruz ve görmeliyiz de bence. Hayrın gizlisi de açığı da emrolunmuş bize. Biz böyle inanıyoruz.

İyiler var. Kullanmadığı evini depremzedelere açan, kendinde olmayanı kardeşlerine sunan yüzbinlerce belki milyonlarca kişi. İşini layığıyla yapmaya çalışan yüzbinlerce kişi.

Hasılı umut var. Malın, mülkün, servetin değersizliğini anlamanın bir işareti olarak görebiliriz bu felaketi. Hiçbir şey bizim değil. Analarımız, babalarımız, kardeşlerimiz, akrabalarımız, evlatlarımız, zinetimiz, malımız, mülkümüz, ilmimiz bile. 

Ateş elbette düştüğü yeri yakıyor. Hep öyle oldu ve olmaya devam edecek. Bunun için kimseyi suçlayabilir miyiz? "Sen üç gün önce normale döndün" demek ne kadar doğru bir yaklaşım? Olayın sıcağında hiçbir şey yokmuşçasına davranan insanlara tanık oldum. Bu beni de öfkelendirdi. Ancak zaman geçiyor. Acılar ilk günkü kadar taze ateşin düştüğü yerlerde belki bilemiyorum. Yine de oradaki insanlar bile hayata tutunmaya çalışıyor. Herkes gücü yettiğini yaptı, yapmaya devam ediyor. Allah'ın izniyle ve dayanışmayla bu günleri atlatabileceğimize yürekten inanıyorum.

Ben yeniden filizlenmeye inanıyorum. 

Çok büyük bir imtihandan geçiyor bazılarımız. Yakınlarını bu denli bir yıkımla kaybetmek yaşamayanın anlayamayacağı bir imtihan. O yüzden ola ki kalp kıracak, incitecek bir şey yazmışsam cümle okurun affına sığınarak yazımı bitiriyorum.

Başımız sağ olsun.

Samimiyetle...

Not: Resimdeki zeytin bonzaisi yaklaşık bir ay önce tamamen kurumuş, yapraklarını dökmüştü. Araştırmalarıma göre nemsiz kaldığı için böyle olmuş. Ben de onu sabah akşam küçük bir spreyle ıslattım. Etrafına nemlilik sağlaması için sular bıraktım. Günler sonra tekrar yaprak çıkarmaya başladı. Biz de dualar ederek, kendi küçük dünyamızda gayretler göstererek bir damla su olabiliriz belki tüm acılar için.