Kalbim Sevda Kuyusu Her Gün Yoldan Çıkarım

 Sevgili blogcum,

Hayat biraz büyümeyi gerektiriyor. 

Hala mı yorucu? Evet maalesef. 

Kafamda kurduğumdan daha kolay olacağını biliyorum. Allah'ım yine de ben çok yoruluyorum. Kendimi ikna ederken, yolu yürürken çok yoruluyorum. Beni kötülerin şerrinden, iyilerin şerrinden ve kendimin şerrinden koru. 

Bunların hepsi bitecek biliyorum. Sadece uzanıp hiçbir şey düşünmediğim bir zaman gelecek mi merak ediyorum. Çünkü görevler, yazılar, seyahatler bitmiyor. Herkes rahat yerinden konuşadursun benim içimde bir şeyler kırılıyor blogcum. Kırılıyor ve başka başka yerlere kaynıyor.

İnsanların kendilerini melekleştirmeleri hayret etmeme sebep oluyor. Benim içimde birtakım sıcak lavlar akıp akıp duruyor. Olmak biraz uzak bir hedef. Ölmek bile ondan önce geliyor. Bazen diyorum ya yol ortasında tepine tepine ağlamak istiyorum. 

Kimsenin umrunda olmayan şeyleri umursamaktan ben de vazgeçiyorum. Onların işi ben her şeye yetişemiyorum. İnsanların çirkinlikleri daha bir görünür oluyor. Aciz ve zayıf insanlar sinirime dokunuyor. Ezikliklerinin yankılarını hissettiğim insanlar. Böyle insanlar için cinai hayaller kuruyorum. Gün ortasında beyzbol sopasıyla dövmek istediğim insanlar var. Ne yapalım blogcum ben de böyle rahatlıyorum. 

Sonra yeni randevular. Randevularla randevular çalışmasın diye ugrasmaklar. Güzel ama. Mutlaka yemeğe gidelim. Gidelim gidelim denilen gidilmeyen yemekler.  İnsanın bir standardı yok. Öğrenmek sonsuz bir eylem. Akıllanıyorum. 

Yaşayıp gidiyorum blogcum. Ne olsun. Kaçırılan bir şey yok. Zaman bir seçimler bütünüdür, kabulleniyorum.

Teslimiyetle...

Şeyma