Beni Yanlışsız Sakla Bu Son Görünüşüm*

 Sevgili blogcum,

Yine yeniden kendi yanımda olmak beni heyecanlandırıyor.  Kocaman demir kapıların içinden geçmişim gibi. 

Konu çoktan kapandı. Gittim kendime cheesecake ısmarladım. Canımın içi bir arkadaşımla muhabbet ettim. Güzel bir gündü. İnsan böyle günleri kitapların arasında kurutup saklayabilse keşke. Bugün iğde kokabilirdi mesela ya da biraz deniz. Biraz öd. Biraz boya. Biraz kahve. 

İnsanlardaki bu hırsı da zinhar anlamıyorum. Anlamak da istemiyorum. Bana ne ki. Benim ömrüm satırların arasında geçecekse geçecek. İnsanlar bana kitap önerileri soracak. Yıllar sonra biri önermişti bu kitabı denilecek ve o kişi ben olacağım. Sonra sonra akılda kalan bir kibarlık, bir samimiyet.

 İçtiğimiz çaylar için çok teşekkür ederim. Kırk yıllık hatrı olan kahveler için. Tabaktakinden daha tatlı hatıralar bırakan tatlılar için. Çıktığımız deniz kenarı yürüyüşleri için. Martılar icin. Bulutlara benzer hayranlıklarla bakabilen ruhlarımız için. Ve daha bir sürü şey için. 

Aynı hikayeyi farklı biçimlerde yaşamak bile olsa bana öğrettiği çok şey var. Yine de ben umitvar olmak istiyorum Allah'ım. Beni bağışla. 

Biraz daha zaman ver bana. Kalbimi kırma. Kalbim zaten kırık. Kalbim çok kırık ama yine de bu güzel. Bir çatlak var her şeyde. Işık öyle girer içeriye. Benim de öyle. 

Yine de kötüyü anmak istemiyorum. Kaçak oynamayacak kadar cesur olsak olmaz mı? Bu hikaye bir kağıt kesiği kadar derin. Yine de gözyaşlarımı içimde tutacağım. 

Sana hikayeler okuyacağım heyecanla. Binbir gece masalları gibi. Her güne bir hikaye. Sonu olmayan bir hikayeler yumağı. Hayat da böyle değil mi? 

Bence biraz öyle.

Sevgiyle...

Şeyma

*: mevlana idris