Bir Dönüş Denemesi

 Selam blogcum,

Bana bir ağlamak hissi geliyor. Bana zaman zaman böyle olur. Müthiş ağlamak isterim. Sebepsiz yere değil de öyle sadece birden bire gelen bir ağlamak. Sebebi daha derinde olan bir ağlamak. İnsanlar ne güzel işler yapıyor Allah'ım ağlaması mesela. Allah'ım dünyada ne güzel insanlar var ağlaması.

Olamaz mı olabilir. Bazen de mesela orada bir yara var. Orası olmaz işte dokunma bir dursun değil mi? Öyle değil işte. O yara iyileşebilsin diye hayat fırsatlar sunuyor. Ders öğrenene kadar devam edecek yoksa. Devam mı tamam mı? Bu sefer tamam. Sevdiğim kimselerin bana bilinçli veya bilinçsiz yaptıklarını kabul ediyorum. Yaram orada duruyor. Bu yara benim. Yine de kimse suçlu değil. Tekrar incinmeyeceğim. Aynı kişi değilim. Güzeldim daha güzel oldum enikonu. Kendi üzerinde çalışmak böyle bir şey blogcum.

Bırakabilir miyim? Evet. Bırakmak istiyor muyum? Hayır. Bu yol uzun. Yeni yeni bir sürü tecrübe de karışıyor hayatına insanın. Nasıl kendimi koruyabilirim? Nasıl dimdik durabilirim? Nasıl kendimi kendim olarak tutabilirim? İşte böyle. 

Kafamda milyon çeşit endişe türü var. Bu endişelerin beni yönetmesine izin vermek istemiyorum. Yine de tamamen bir şeyleri görmezden gelmenin beni zarara uğratabileceğinden de korkuyorum. Risk almadan yeni bir şeyler yaşamak mümkün değil. Beni yaralama fırsatını birilerine vermeden kimseyle yakınlaşmam mümkün değil. Bıçak her defasında daha derine girecek gibi. Yine de mesela bu korku, bu ihtimal beni elden ayaktan düşürecek derecede güçlü değil. Ben daha güçlüyüm. Olabilir hata yapabilirim. Olabilir düşebilirim. Üzülebilirim. Üzülmeye de bilirim. Hepsi bir ihtimal. Yine de bu kişi olmak beni mutlu ediyor. İhtimallerin arasında kendim olabilmek. Ben buyum. Beni severseniz böyle. Sevmezseniz siz bilirsiniz. Sevmek zorunda değilsiniz. Bu beni eksiltmez. İşte böyle. 

Arıyorum. Buluyorum. Soruyorum. 

Yaşamak biraz böyle.

Bu yol nereye gider, kim bilebilir. 

Hayırla...

Ş.