Yoruldum

 Sevgili blogcum,

Müthiş yorgunum. Yorumlara cevap vermediğim için de üzgünüm. Aklımda. Şu bilgisayarı sırf bu iş için açacağım. Bu ara Oblomov okuyorum. Görüyorum ki bazı yönlerden Oblomov'a benziyorum. Kaçmak bazen güzel oluyor blogcum yalan yok. Yine de daha coşkuyla, aşkla ayağa kalkacağımı biliyorum. 

Kafanızdaki kişi değilim. Olmayacağım da. Bazı şeyleri gün geçtikçe daha çok daha çok kaybediyorum. 

Tedirginim ve kızgınım da kendime biraz. Yapma şunu işte diyorum. Sonra yapmak istedin yaptın diyorum. Kendime merhamet ediyorum olsun kimse yoksa yanında yani yanımda ben kendim varım. İyi ki varım diyorum. Aferin diyorum bu kez akıllandın.  

Burdaki yazılardan ibaret hiçbir zaman olmadım. Olamam da kimse olamaz. Instagram paylaşımlarından, hikayelerden, ses kayıtlarından, mesajlardan ibaret de değilim. Hatta saatlerce süren telefon konuşmalarından da. Yusuf'un Yusuf olması kadar Şeyma'yım.  Yıldız değilim, rüya değilim, kuyu değilim, zindan değilim, aşk değilim. 

Bana bunu yaptınız çünkü ben izin verdim. Bazen olur öyle. Önüm arkam sağım solum sobe deyip kaybolma isteğim var. Şöyle koltuk arkası, kapı aralığı, tozdan nasibini almış unutulmuş bir köşe. Göğsümde inip kalkan kalbim. Senin günahın yok. Seni ben olduğun gibi seviyorum.

Samimiyetle...

Şeyma