Sana Hicret Ettim Kırgınlıklardan*

 Sevgili blogcum,

Bazı şeyler sıfırlandı. Bazı şeyler topyekun önemini yitirdi.

Öyle olmalıymış. Kendimin de birçok yönü kayıp ve yenileniyor devamlı. İnsan kendine de yetişmeli.  Başkalarını gözetleyip durunca insan kendine geç kalıyor blogcum. 

Dün bir öykü kitabına başladım. Kuklalar İçin Iplerden Sonra Yaşam. İlk öyküyü okudum sadece. Çarpıcıydı. Ne çok his var içimizde. Ne çok hissi kaçmak için, kaldıramadığımız için atıyoruz çöplere. 

Sonra kendimi bulup silkeledim. Böyle yapmam hoş değildi. Yine de irkilmek insanın iradesiyle yaptığı bir eylem değil. Yine de yaslandığın bir kol seni ürkütebilir ansızın.  Beni al, beni götür, beni sakla duldasında sabahın. Olmadı blogcum zaten her yol dönmek içindir. 

Bir kitap tanıtımında dirayetle yazıyor gibi bir cümle okudum. Ne güzel. 

Kedi gelip kucağımda döndü döndü ve gitti. Ben kaç kedinin insanı oldum saymadım. Güzeldim ama bana gelmen daha güzeldi. Allah'ım bildim yine yeniden beni unutmadın. Hiç unutmadın. 

Aklıma geliyorsun bir akşam düşü gibi. Hayatımda kalsan ben bunca yolu alamazdım. Seni çekip çıkaran o merkezkaç kuvveti. Bir tek Allah'a kulluk. Tek efendi, tek ilah. At üstünden o ne dedi putunu, paranın leş kokusu yıka çıksın teninden, temizlikle bezeli zihnini yapılandır. Kurtar kendini ordan, başka bir dünya bura. Inanilmaz geliyor ölmek kimilerine. Yarın ölmek bugün yaşamaktan farksız bir gerçeklikte. Belki ölmem gelirim bu dağın eteğine. Elimde pişmanlıklar ve tövbeler içimde. 

Beni affet benliğim. Çok hırpaladım seni. Gözetmedim hakkını, suçlanınca utandım. Oysa ben günahkardım sadece herkes kadar. Küçümsemek haddime değilken günahımı, büyütmek cüretini nerden buldum anlamam. 

Bazı hikayeler yeniden başlayarak buluyor sonunu. Benimki biraz öyle. 

Allah'ım beni korkunun gölgesinden çek çıkar. Emin kıl bana geçtiğim bu hayatı. Benim gücüm sana sığınmakta bile acizken kimi zaman, beni bana bırakma. Ben bulamam yolumu. 

Duayla... 

Şeyma

*: M.Akif İnan "Sana hicret ettim yılgınlıklardan"