Pasif Kimseler, Kontrolcülük, Kaybetme Korkusu

 Selam blogcum,

Bu ara ilişkiler üzerine düşünüyorum. 

Hayatımda pasif insanlar kadar haz etmediğim az şey vardır. Kendim de bir zamanlar öyle olduğumdan mıdır bilmem, böyle garip sert bir çizgiyle yoğun duygular yaşıyorum. İçim almıyor ama inadına da böyle insanlara denk geliyorum. Dedim ki niye? Kontrolü kaybetmek istemiyorum evet. Ama benim bu şekil insanlara tahammülüm yok. Pasif güç gösterileri beni cezbetmiyor.  Üstelik müstehzi bir uslubum olduğu için de insanları kırmaya varacak zeka gösterileri yapasım geliyor. Buna ihtiyacım yok. Sana ihtiyacım yok. Bunu biliyoruz. Bir ihtiyaç ekseninde burada kalamam. Muhtaçlık ilişkisi bana göre değil. Yani büyük konuşmak istemem ama Allah'ın istediği de bu değil bence. Karşı tarafta kaybetme korkusuyla kendini gizlemeye devam ediyor. Küçük bir rahatlama hissiyatı ile işaretler açığa çıkıyor. Çıkacaktır da nereye kadar rol yapacaksın heyhat. Pasif agresif bir enerji. Agresifliği bile pasif. Agresiflik başlı başına hoş değil ama her duygunu pasifte yaşayınca olmuyor işte. O duygular bir yerde patalojik bir gösteri yapacak. Teber hoca bu minval bir soruya acaba fazla mı dominantsınız demiş. Olamaz mı olabilir. O kadar güçleneyim diye uğraş uğraş işi fazla abartmış olabilirim. Çatışmadan da kaçmak, korkmak istemiyorum. Çünkü çözebileceğimi biliyorum. İşte orta yolu bulabilecek miyiz bakalım. 

Bağımlılık meselesi de bunun bir parçası mesela. 

Bağımsız olana kadar göbeğin çatlasın adam seni bağımlı yapacak pardon. Orda her noktayı sana aktaramam arkadaşım. Benim hayatımın benim hayatım kalması lazım yani. İstesem de yapamam zaten orası ayrı. Paniğini, kaygısını bulaştırmak da hastalık bence. Felaket tellalcısı. Hayatta her şey var. Her şey mümkün bunu yaşamını kaygı yumağı haline getirmek için de kullanabilirsin, başka şeyler için de. Üç kere birinin telefonunu açmaması belki sadece aramaman gerektiğinin işaretidir. Bilmem anlatabiliyor muyum? 

Neyse işte insanlarla çok görüşmüyorum gerçi ama bu çekim işinin kulağını çekmem lazım. Yaşayıp gidiyoruz her türlü hayat güzel mi güzel. Müthiş keyiflendim.

Biraz yol, biraz misafirhane odaları, biraz iki tekerleğimle hasretlik. 

Bekle beni, bekle beni, bekle beni. Döneceğim. Yani inşallah. 

Ümitle. 

Ş.