Zor değilmiş gibi yapmak çok zor

 Sevgili blogcum,

Bu kaçıncı başladığım yazıdır bilemiyorum. Saymadım. Epeyce deneme yaptım. Yazdım çizdim baktım olmuyor zamana bıraktım. Zamana bıraktım bırakmasına da çok da bırakmamak lazım. Bir ucundan tutmak lazım bir yerde ki ipin ucu kaçmasın. 

Zaman hızla geçiyor. Ankara günlerim tatlı ekşi bir tonda. Garip bir karanlık var. Evvelce içinde olduğumdan çok da bilincinde olmadığım bir karanlık. İnsanların üzerinde evet. 6 ay sonra dönünce insan değişim bekliyor. Çünkü ben değiştim. Kilometrelerce yürüdüm. Koştum. İnsanlar tanıdım. Öğrendim. Her gün yeni bir şeyler öğrenmeye çalıştım. Baktım karanlık bir döngüymüş  burası. Her işte bir hayır var demişler boşa değil. Mescide olan hasretim mesela bitmek bilmez bir keder olarak İzmir'e taşınacak. İşte buralar hep ahlar ağacı. Belki bir gün biter bu hasret. Hayat daima kısa ümit daima vardır sonuçta değil mi blogcum?

Bazı bazı rahatlıkların battığı günler. İyiyle imtihan da zor blogcum. Ayakların mosmorken, ağrıdan kıvranırken yaptıklarını iyiyken yapamıyorsun bazen. İşte sana imtihan. Yine de iyiyi isteriz tabi. Allah her imtihandan hakkıyla geçebilmeyi nasip etsin isteriz. 

İnsanın güzeli hatırlatması gerektiğine inanıyorum ben. Ölü toprağı serpilmiş sanki insanların üzerine. Silkelemek istiyorum. Tebessüm. Şikayetlenmekten beri durmak. Biraz da samimiyet. Ölüm var ölüm. Oynadığınız rol ile şakkadanak ölmek var. 

Kitap, namaz, samimiyet. Önce namaz. Namazda iken namazda olunuz. Ey iman edenler iman ediniz. Duyanlar duyunuz. Görenler görünüz. Bakınız ya da ne bileyim. Mühim şeylerden daha mühim şeylerin olduğunu da zamanla öğreniyor insan. 

Tünel varsa ışık da var demektir. Kalbinizle aranıza giren şey. Kalpler ne olsa Allah'ın emrindedir. Kalbimize sevdiklerini, sevdiklerini sevenleri koymayı bizlere nasip etsin. Ve onların kalbinde olmayı da. Güzel insanlarla muhatap kılsın bizi. Her yerde hem de. Markette, bankamatik sırasında, otobüste, trafikte, iş yerinde, noterde bütün akla gelen gelmeyen zamanda ve mekanda. Çünkü insan aciz blogcum. Sığınacak liman belli elbette lakin şu da açık bir gerçek ki ne olsa ihtiyacımız var birbirimize. 

Samimiyetle...

Ş.