Ağustos

 Sevgili blogcum,

Gündemimin hızlıca değişimine hayretle bakıyorum. Dün kendimi başka bambaşka şeyler düşünürken yakalayınca dedim ki evet her şey gerçekten geçiyormuş. Neden olmasın? İnsan bir hayretler bütünüdür. 

Bu yazıyı da ağustosa başlangıç yazısı olarak buraya bırakmak istedim. İnsanın endişeleri her ne kadar birbirine benzer de olsalar değisiyorlar. Geçen günlerde acısını çektiğim şeyleri zamanla unutuyorum. Bunun farkında olmak hoş bir şey. Ritimlerimin değişmesi. Hem iyi anlamda hem kötü anlamlarda bocalamak.  Belki de hayat fazlaca bocalamaktır. 

Benim için çabalamayan hiçbir sevgiye artık inanmıyorum. Neden mi? Çünkü sevgili blogcum sevgi öyle bir şey değil. Devamlı bir dağı delmeye çalışmak ferhatlara göre bir iş ve ben Şirin bile değilim.

Değişik insanlarla vakit geçirmek bana iyi geldi. Bütün bu yoğunluğun arasında kafamda hiçbir düşünce olmayışı güzel.

Bana birileriyle (yine) tatile gideceğini söyleyince ne düşündüm? Bu senin kabul ettiğin hayat. Bu senin yaşamayı seçtiğin hayat. Bu senin razı geldiğin hayat. Bu davranışlar senin razı geldiğin davranışlar. Nereye ne zaman gideceğine, ne zaman gitmeyeceğine karar veremeyişin.  Birilerinin ardından sürüklenip duruşun. Farkında değilsin. Olduğun zaman gelir mi bilmiyorum. Artık umursamıyorum. Şunu görüyorum ama hayatımı size göre yaşıyor olsaydım şu an derin bir depresyondaydım muhtemelen. Şimdiyse iyiyim. Özgürüm. Yanlışsa benim yanlışım, doğruysa benim. 

Bazı şeylerin bitmesi iyi. Allah'a sonsuz hamd ediyorum. 

Sevgiyle...

Şeyma