Gül Alıp Satmanın Zamanı Değil- Yıl Sonu Yazısı

 Sevgili blogcum,

İçim duruldu. Bilmiyorum ne oldu ama içim duruldu. İnsanlar bana hikayelerini anlatmayı severler. Benim hikayemde hepsi karışır, birleşir. Çalkalanır.  O hikayelerden bir pelerinle dolaşırım ben. Seviyorum bu hali. Ruhuma iyi geliyor. 

Sevdiğim şeyleri anlatırken çok mutlu oluyorum. İçimde bütünleşmiş bir yeri keşfetmek gibi. Defalarca düşüp kalkıp kendimi bilen tarafıma tutunabilmek. Allah'ın bana verdiği en büyük nimetlerden biri.

Okuyorum, yazıyorum, geziyorum. Insanlari tanıyorum. Çeşit çeşit. Kimi zaman kalbim kırılıyor. Çekilip tamir ediyorum. Kendim kalmak hayatımda yaptığım en güzel tercih. 

2024'te bir sürü güzel an biriktirdim. Başka şehirlere seyahat ettim. Seyahat dostlukları edindim. Hayırlı meclislerde bulundum. Üşenmedim her defasında iki üç vasitayla kilometrelerce yol gittim. Sevdiklerimle buluştum. Yorgunluğum hiç yük olmadı. Sevdim, sevildim. 

Gecen yılın ilk çeyreği Ankara'da geçmişti. Bu kez başka şehirlere niyet ettim. Güzel bir yolculuk beni bekliyor Allah'ın izniyle. Zaman zaman imtihan oluyorum. Parayla, aileyle,itibarla, bilgiyle, hırsla, zaferle ve yenilgiyle. Sırtımı yere düşürmeyen Allah'a hamd olsun. 

Hayatımdan çıkanlar oldu bu yıl. Hayatıma girenler oldu. Kararlarımın beni sarstığı zamanlar oldu. Üzerimden yükler kalktığını hissettiğim zaman doğruyu yaptığımı bir kez daha anladım. 

Ruhum dingin şu an. Biliyorum ki yine dalgalanacak. Yine başka zorluklardan geçeceğim. Burası dünya. Yine de sevgili blogcum insan kendine bir iyilik yapmalı. Kimseyi kurtaramıyoruz, kendimizden başka. Fakat bizim ışığımız yol olabilir başkalarına. Olsun da isterim. O yüzden sana el uzatamam.  Sen yine de elimi tut. 

Sevgiyle... 

Şeyma