Sevme Denemeleri-2

 Nedensiz sevmek...

Sevgili blogcum,

Birini niye severiz?

Güzel olduğu için mi? Çalışkan olduğu için mi? İsteklerimize boyun eğdiği için mi? İhtiyaçlarımızı giderdiği için mi?

Bunlardan herhangi birine evet demek içinizden geliyor mu? Benim gelmiyor. Sevdiğim kişi çirkin de olsa onu sevebilirim. Kime göre, neye göre çirkin mesela. Birilerini sevdikçe bana güzel göründüğü çok olmuştur. Birilerini sevmeyi bırakınca da ay bunda ne görmüşüm demişliğim. Demek ki güzellik bir kriter değil. 

Çalışkanlık, tembellik veya diğer karakter özellikleri. İnsanların size zulmeden yanları varsa sevginiz törpüleniyor bu doğru. Ama bir anda kesiliyor mu? Demek bunlar için de sevmiyoruz birilerini. Sevmek biraz daha ötesinde bir şeylerin. Anlaşılması güç. Bilinmez bir başlangıca dayanıyor. Fakat o bilinmez başlangıç olsa dahi çabasız kalamıyor ayakta. Biraz güneş, biraz su... (Erich Fromm buna saygı, ilgi,bilgi, sorumluluk diyor) 

Sevmek kadar önemli bir mesele de sevilebilmek. Vermek kadar alabilmek. Kendimi tanırken keşfettiğim bir sürü şey.

Bu denemeler de bu keşfin bir parçası.

Biraz sadelik. Her zaman coşkun akmayacak sular. Ben yine de seveceğim. Hatta sevileceğim. Kucaklanacağım. Daima "evet"lerle değil, "hayır"lara bulanmış bir hayatı seçeceğim. Çünkü insanın kendine de borcu var.

Eh yaşamak sahnede olmak. Biraz ııı'lamak kimseyi öldürmez. Sanılıyor ki bütün adımlar korkusuzca atılıyor. Her ses biraz titrektir ve her bacak biraz tereddütlü. Korkma düş içindeki kuyuya. Evet kuyuya. 

Sevgiyle...

Şeyma

​"Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması ve gelişmesi için duyduğumuz aktif ilgidir." — Erich Fromm