Nöbet Günlükleri 1.1

 Sayın sevgili blogcum,

Bedenim mutsuzluğumu ve derin kederimi aklımdan önce kabul etmiş durumda. İçimden mobingler geçiyor,  her durakta duruyor inmiyorum.  

İçimden besmele çekip gitmem gereken yerlere hatim indirsem dahi gidesim gelmiyor. Sayamadığım adamlara saygılı davranmak yoruyor beni. Geriye doğru sayıyorum. Eksi milyon kaç. Size güvenmiyorum bayım ve sevmiyorum da. Sevmek zorunda da değilim hadi ama görmek ama duymak içimi dağlayan bir yaradır. Bilinsin. 

Neyse dikkaaat. Selam dur. İşte hakikat. Aklım bulanıyor ve bunalıyor da. Ne yapalım heyhat. Zaman ileriye doğru akan bir şey. Boş veriyorum. 

Sana bir gün satır satır sansürsüz. Sana bir gün yığın yığın bu ıslak hüznümle. Sana bir gün kucak kucak sarılarak. Sıcak sımsıcak hikayemi anlatmak istiyorum.

Yine de sansür mühim. Sonra iki lokma teselli ile bir intihar teşebbüsü. Kırılan kalpler çabuk yoruluyor blogcum. 

Bazen ben de durup kendime bakıyorum acaba ne demek istiyorum. Uzaklaşarak ışıktan ve dik başlarımız kambur omuzlarımızda sabit. Seni ilk günkü gibi, seni kırık dökük bir kederin sevincine banarak, seni benden sayarak seviyorum. 

Yılgınlıkla...

Şeyma