Hevesle Yanan Mum Sönmez Güçsüz Bir Nefesle

 Sevgili blogcum,

Öncelikle cildime kim nazar değdiriyorsa lütfen geri çeksin. İki huzurlu zamanımız var bezdirmeyiniz. Ayrıca ergenlikten sonra sivilcelerin çıkması yasaklanmalı. İnsanlık için küçük, benim için büyük anlam taşıyan bir yasak olacak. Yüzüme tebelleş olan bu sivilceler yüzünden Bergen gibi gezeceğim yakında, sol yanım kapalı. Rapor mapor mu alsam Allah'ııım çok dardayım. Ben kendime üniversitede 5 yıl sonra okuyayım diye mektup yazmışım. Konu yine sivilceler. Demişim ki kurtulmuşsundur inşallah. Hayır canım hala kurtulamadık. 

Baştan sona herkes bazen kafayı yemiş gibi geliyor. Bu gerçek dünya mı? Ben neredeyim? Umutlarım nerede? Ya Rabbi affet ben bazen birileri ölsün falan istiyorum. İyi bir insan olmak gibi bir iddiam yok. Daha önce olmuş muydu? Olmamıştır sanmıyorum. Yine de ne bileyim beni sandığınız gibi olmak ağırıma gidiyor. Kendi zanlarımdan da Allah'a sığınıyorum. 

İmdat işte, help, s.o.s. , 4 parmaklı işaret. Bazen kendi düşüncelerimden çok darlanıyorum. Aynı anda hem bağırıp çağırmak hem sarılmak istiyorum. 

Bazı konularda kendimi gram yormak istemiyorum. Ne düşmanlığa takatim var ne sahte dostluğa ihtiyacım. Dilediğiniz kişi olmakta özgürsünüz, ben kendi yolumdan sessizce yürüyorum. 

Sana gelince içimden pek çok şey aynı anda geçiyor. Beni ara, beni bul, beni sakla istiyorum. Ama yok saklamak fazla oldu. Beni dinle, beni anla, beni yorma. Ne güzel olur. Yalnızlıksa yalnızlık arkadaşlar ben kendi kendine kalmanın kitabını yazarım. Ama hayat böyle bir yer değil. Bir kalbimiz var. Ne olur siz de bir kalbiniz olduğunu hatırlayın. 

Sevgilerimle...

Şeyma