Kuzeyde İki Kişi- Nagihan Şahin

 Sevgili blogcum,

Hayatta bir okurun en zorlandığı an tanıdık birinin eserini okuyup yorum yapması gerektiği andır. Evet hepimiz okumuş olduğumuz kitaplarda kendi zihinsel damak tadımıza uygun olanı ararız. Bazen buluruz, bazen bulamayız. Bu düşüncelerde hemfikiriz. Fakat eski bloggerlar bilir ki nice kitaba hatır gönül için doğru bir değerlendirme yapılamamıştır.  Nice kitap da ne yazık ki yanlış ellerde değerini bulamamıştır. 

İçine riya karışmadan yüz akıyla bu yorumu yapabilmenin derin sevinci içerisindeyim. Sevgili Nagihan Şahin'in(mavikalemdekiler) öykülerinden oluşan bu kitap kesinlikle edebi bir zevk veriyor. Bunun dışında ah o bana yakınlığı. Bunu da belki bütünün içinde sayabiliriz. Hayatın içinde. Benim içimden alınmış bir öfke var kitapta, benim içimden alınmış bir aşk, benim içimden alınmış bir merhamet, benim içimden alınmış bir muğlak.

En çok hangi öyküyü sevdim sorusu kafa karıştırıcı. Çocuk sahibi olmakla alakalı olan içsel konuşmalar olan öykü beni derinden etkiledi. Bir kimseye sığınmakla ilgili öykü sonu beni biraz yaraladı. Ki kendisi kitaba ismini veren öyküdür. Son bölüm beni sarstı. Özellikle ilk iki öykü. Müthiş. Teknik terimler çok bilmemekle beraber alegorik bir anlatı tadını damağımda bıraktı desem yanlış olmaz sanıyorum.

Yani öyle bu da benim naçizane yorumumdur.  

Her öyküyü de sevmem. Az önce bir öykü kitabını böyle samimiyet olmaz olsun diyerek okumaktan vazgeçtim. Öykü içine çekecek. Bir parça yazarın gönlünden bir parça okurun gönlünden ekmek parçaları doğranacak içine. Sonra kaşık kaşık içilecek. İşte o zaman doyulur. Bizde böyle. 

Sevgilerimle...

Şeyma

Ankara'ya gitme ihtimali olan okuyucuya not:

Haftaya cumartesi günü kendilerinin söyleşisi var. Planlayabilsem ve havalar bu kadar değişikli olmasa gitmeyi çok isterdim. Ankara'dakiler muhakkak gitsin. Hece'nin o ortamı başlı başına şahane. Selam da götürün. Hece instagram hesabından bakabilirsiniz yere ve saate.