Bazı Kararlı Şeyma'lar

 Sevgili blogcum, 

Bir karar verdim: Beni sevmeni istemiyorum. Hem de ciddiyetle. Şaka gibi geliyor sana, biliyorum. Senin gelgitlerini taşımak zorunda değilim.

Seni belli bir mesafede tutmak, hiçbir zaman benim için zor olmadı. Sana kapıları açtığımda gelmediysen, bu senin problemin. Artık beni sevip sevmemenle ilgilenmiyorum.

İstersen anne babanla(ya da başkalarıyla) bütün ömrünü geçirebilirsin. Öyle demiştin çünkü sana bulaşmamalıydım. Hava sıcaktı, yollar uzundu, zaman dardı falan… İnsan bahane bulmak isterse bulur.

Ben, senin beni sevmeni istemiyorum. Durumlarını beğenmek bir sevgi göstergesi değildir; ya da ara sıra sadece kendi hayatınla ilgili brifingler vermek…

Çok meşgulsün ya da değilsin, ilgilenmiyorum. Bu saatten sonra ilgilenmek de istemiyorum.

Sesim sana kızgınmışım gibi geliyor olabilir; hayır, değilim. Gitmekle de ilgilenmiyorum. Üç hafta, beş hafta, on beş hafta… hayatına sızmak gibi bir niyetim yok.

Paylaşmak istersen alırım; istemezsen merak bile etmiyorum. Sanırım büyüdüm, artık sadece kendi hayatımla ilgileniyorum.

Çizgilerine basarak geçiyorum her bir karenin. Dikkat çekmek için çok ses çıkarma. Bağırsan bile seni duymuyorum.

Seni aradım, sana mesaj attım, sana “gel” dedim. Gelmedin. Ben artık bana gelecek kişileri bekliyorum. Ben "gel" demeden bile gelecek, benimle geçirdiği vakti kıymetli bulacak, benim gibi kişileri bekliyorum. 

“Sen” dediğime bakma; bu yazı en az dört kişiye hitap ediyor. Sen beni değersiz hissettiremezsin. Ben, senin olduğun yerden gidiyorum.

Selametle...

Şeyma