Bu Yol Nereye Gider Bilmem Ama Yürüyorum İşte*

 Sevgili blogcum,

İnsanı durmadan dönüştüren bir güç var.

Başımdan geçenler ve başımdan geçenlere dair yorumlar.

Oysa kırgın değilim. Bir menfaat yanaşıklığı beni üzüyor. Kendimde bu tip eğilimleri yakalamak. Oysa samimiyet her zaman sıcaktır ve hazırdır yardıma koşmaya. Biliyorum. Elimi kaldıramıyorsam bu güçsüzlük benim. Kabul ediyorum. Bazen de böyleyim işte. Açıklamasız bir acziyet.  

Hikayeler nasıl yazılır blogcum?

Hoca bize şöyle söyledi: Yazdıklarınızı büyütmeyin. Yazdıklarınıza tapmayın. Bir kere güzel yazınca bu güzel yazının sahibi benim diye gurura kapılmayın. Çünkü hayat bir devinimdir ve yüksekler alçaklara meyillidir nedense. Hak veriyorum. Zaten kitabında şöyle de demişti: Kalemim putum olursa ne yaparım? Öyle olsun istemem.

Bazı şeylere hazırlıksız yakalanarak hazır olmadığımı fark ettim. Olsun varsın duaya vesile. Sana bir şey söyleyeyim, bazı tıkanıklıklar tek paket lavabo açıcısıyla açılmıyor. Üçü beşi bir araya gelecek ki ancak açılsın. Benimki de öyle. Gönlüm kırılmadı diyemem ama niyet güzeldi. Yine de canımız sağ olsun tabi. 

Olacak olan olur blogcum. Buna iman ederiz. 

Ne demiş Kutlu:

"Hayat daima kısa, ümit daima vardır."

Öyle.

Sevinçle...

Şeyma 

*: Şarkı sözü: Emir Can İğrek - Beyaz