Birtakım Meşguliyetler

 Sevgili blogcum,

Bu hayat bizi çok yordu. İşin ilginç yanı acayip bir tatmin olma hissiyatı hakim. Ben niye buradayım ulan isyanım çevresel faktörlerden kaynaklanıyor olabilir mi bunu düşünmeye başladım. Bir kimse başka bir kimseyi sevmeyebilir. bu benim da nu kimseyi sevmemem için bir sebep olabilir mi? Yapılan pisliklerin tabi ki haddi hududu yok fakat hiçbiri benimle alakalı değil, kişisel değil. Bana özel değil. Hani insanları kötü hissettirme gibi bir özellik bende peyda olmuş olabilir. Zira iyi hissederken insanlar böyle bir enerji yayıyor. İyiyim ben ulan enerjisi. Siz beni üzemezsiniz enerjisi. Ne zamandan beri buna kafayı taktım bilmiyorum. İnsanlara tahammülüm 3 gün falan. 3 günden sonra bir nefret yüklemesi oluyor. Acaba bir de sana ne, giden benim kalan benim. Seni ne ilgilendiriyor? Çok seviyorsunuz sanki adaleti. Gördük sizi de. Neyse bana ara ara dellenmeler geliyor.

Dört sefer koşuya çıktım. İkinciden sonra bacaklarım tutmadı. Zar zor toparlandık. Geçen gün de bir amca bana tezahürat yaptı. Koş kızım koş. Amca yapma işte şunu zaten yeterince dikkat çekiyorum. Hoşuma gitmedi de değil şimdi eğlendim.

Güzel şeyler oluyor arkadaşlar güzel şeyler oluyor. Motorcağızımla hasret gidereceğimiz günler de yakındır umuyorum.

Bir şeye başvurdum bir de. Allah Allah bir heyecan. Ne olacaksa sanki? Hayır yani öylesine bir şeyde bu başarısızlık korkusu niye? Ayrıca yani boş beleş yatan insanlara göre gayet de ilerleme kaydediyorum. Bir ömür nasıl yaşanır senden öğrenecek değiliz.  Okuyoruz bir şeyler. Güzel şeyler var. Toplantıyı da gidip nöbetimden bir gün önceye koymaları. Neyse bulacağız bir yolunu.

Yoruldum diyorum blogcum. Vücudumda takat kalmadı. Bir adım daha bir adım daha diye diye yaşıyorum. Hayret düştüğüm yerlerde gülüyorum, dinleniyorum falan. Arada milletin yerine kendime deli de diyorum. Ama kabul et güzel gülüyorum. Kaçmak istediğim bir sürü şey var. Üç sene, beş sene, on sene. Niye boşa harcansın? Ben gerçekten hakkımı vermiyorum kendime. Hayır efendim ben iyiyim bayağı iyiyim hem de süper iyiyim. Oh be.

Bıçaklandığım bir iyi niyet sözü aklıma gelip duruyor. Canım sıkılıyor. İnsana yakın olmak tehlikeli blogcum bir kez daha anlıyorum.

Ne kadar konuşursam o kadar anlaşılmıyorum. Artık anlatmaya hevesim de yok. Aradığım numaraya kendim dahi ulaşamıyorum. 

İşte böyle yazıyorum. Zihnim dağınık kalbimiyse askıya aldım elimde taşıyorum. Müsait değilim. Aşırı bol vaktimi kendime saklıyorum. Bir tek kendi meşguliyetleri olduğunu sanan kimseleri insaniyet namına susturmak istiyorum. 

3 dakikaya dersim var yetişmem gerekiyor. Sana bu satırları blogcum en acilinden yazıyorum.

Sevgiyle...

Şeyma