Desem ki Kapı Açıldı

 Selam blogcum,

Ayarlarım müthiş bozuk. 

Gitgellerim devam ediyor. Yaşlandım galiba biraz. Yani ne bileyim coşkulu hissetmiyorum. Heyecanlı değilim.  Yitip gitmiş de hissetmiyorum bir şeyleri. Sadece biraz daha dinginlik. Ne yaparım düşüncesini itikleyip kenara çekilmek istiyorum. 

İnsanların koca koca insanlar olup bazı hislerini dizginleyememeleri de ilginç geliyor. Edep çizgisine çağırmak için sizi ne yapalım kardeşim. Tamtamlarla mı çağıralım. Benim yanımda abuk subuk davranma işte. Abuk subuk konuşma. Bana abuk subuk yazma da yani. Çok mu zor. Boş konuşan insanlardan gına geldi. Bir de komik sanıyorlar kendilerini. Orda ya sapıklığa varıyor dediğin,  ya karşındakini gömüyorsun ben de buna güleyim. Kim olursa olsun bak sınır yoksa insanlar kuduruyor. Sınır varsa bile tanımayanlar var. Ben onlara başka şeyler diyorum neyse. Bura iyice kum torbası oldu benim için gelişine vuruyorum. 

Neyse bir şey istiyorsun birinden o bir şey almak için geri hemen davranıyor. Al kardeşim canımı al. Neyse faturayı erken kesmek iyidir gerçi. Bir de oturdum diyorum ki belki değişmiştir. İyi biri olmuştur falan. Hayat bana evet hıhı kesin olmuştur diyor. İyi oldu. Akıllandıysan akıllı kal. O yüzden işte bir şey istemeyim istiyorum. Ama işler öyle gelişmiyor. Neyse bu esnada bir sürü güzel insana da denk geldim. Bana söz verip asla geri aramayan, yazmayanlar da oldu. Teşekkürler. Ama insanların sözlerinin bomboş olduğunu anlıyorum artık. Bilmiyorsun ya sallıyor öyle. Hele bilmediğini kabul et. Uf yandın. O orda ordinaryus profesör olmuş.

Neyse dinlemeyin kimseyi blogcum. Deneye yanıla bir yol, yön bulunur. Yok efendim çok rahat işmiş. Ya neye göre rahat kime göre rahat?  Vay efendim aşırı kolaymış. Sen kimsin de derecelere karar veriyorsun. Bir şey diyeyim mi insan her yaşında yeni bir şey öğrenmeye çalışmalı bence. Orda bir şey çatlıyor, kırılıyor. Hayatımda asla yenilik eksik olmasa da bu mesela farklı. O acizlik hissi. Kaçma isteği. Ona rağmen ilerlemek. Yol almak. İnsanların size cesaret vermesi. Hiç kimse değilmişim ben Allah'ım.  Ben biriymişim. Bana bakanlar ne görüyor bilmiyorum ama ben yaralarımla,  sancılarımla gurur duyuyorum şimdi. Ben olmakla. Allah'ım beni sallandırıp duran bu dalgaların beni ezmesine izin vermediğin için sonsuz hamd ederim. Her yolun sonu olması gerekmez. Beni bir yola koyduğun için de o yoldan aldığın için de Senden razı olmaya hazırım. Zorlanıyorum, yoruluyorum Sen bırakma beni Allah'ım. Ben acizim. 

Son olarak:

"Desem ki kapı açıldı

Yalan olur

Ama kilidin kalktığı belli."

Ümitle...

Şeyma