Kırılma, küsme; sen yine bir şiir yaz /Çok değil, inan, az kaldı az

 Sevgili blogcum,

Bazı şeyleri unuttum. Bilerek değil. Öyle bir zamanlar var olan şeylerin yokluğunu hissettim zihnimde, hoşuma gitti.

Biri var bir şeylere bıyık altından gülüyor. Yakalıyorum. Ben ulu orta gülüyorum. Kahkahalar atıyorum. İşler güçler saçmalık. Bir sarkacın ucunda gidip gidip geliyorum. 

Gün içinde söylediklerimi içimde yalanlıyorum.  Yine de Allah'ım güzel şeyler için Sen istedin diye, niyet ediyorum. Benim için iki türlüsü de zor. Ben bu duvara sürte sürte yürümekten yoruldum, yıprandım,eskidim. Yine de yalan yok yaşamanın şanslı tarafındayım. Epey şanslı hem de. Şükürler kere şükürler ediyorum.  

Fatiha suresinde beni nimetlendirdiklerinden eyle diyor. Ben de onlardan olmak için dua ediyorum. Nereden bakarsak bakalım hep bir nimet ve hikmet var. Her şeyde. İkisinden de payımıza düşeni alıyoruz. Daha fazlası için de emek şart. Dua, şükür ve yine dua. 

Yol kıvrıla kıvrıla gidiyor. Virajlarda yavaşlıyorum.

Hayat daha çok trafik. Levhaları doğru okumaya çalışıyorum. Görmezken gördürene, duymazken duydurana hamd ediyorum.

Şükürle.

Şeyma