Gün 19

 Selam blogcum,

İşte geldim, burdayım.

Mucize sayı 21'e çok az kaldı. Ben 21 gün bir şeyi yapınca işler kolaylaşır hikayesine pek fazla inanmıyorum. Çünkü zincir kırk veya ellide de kırılsa korkunç bir sarsıntı yaratıyor. Bir kere daha bırakabilirim. Belki iki kere. Belki bir hafta dinlenebilirim. Belki hiç yapmasam da olur. Disiplin zor kazanılan bir şey blogcum. Kazanımı zor kaybedilmesi kolay. Başlamışken devam edelim. İyiyiz değil mi? Harikayız. 

Bugün bir video izledim. Kendini sevme üzerine samimi bir sohbet. Videoda dedi ki kimsenin umrunda değilsiniz. Herkes sadece kendini umursuyor. O kadar doğru ki. Size bir şekilde kötü bildirimde bulunan insanlar bile çoğunlukla kendilerini iyi hissetmek için bunu yapıyor. Yani kimin neyi amaçladığını görmek ya da görmeye çalışmak incinmeyi önleyebilir. Mesele biz değiliz. Mesele kişinin kendisi. Biz olmak istediğimiz "biz" olma yolunda ilerlerken, elimizdeki "biz"e iyisin canım kendim ve evet senden olur, öyle güzel olur ki hem de mis gibi olur diyebilmeliyiz.

Düşünürken aklıma geldi ben böyle diyorum ya Allah beni seviyor diye. Çünkü beni seçti, bana yaşam verdi. Yetmedi iman verdi. Yetmedi bir sürü beni gözeten insanlar verdi. Yetmedi bir sürü başka nimetler verdi. İnsan sevmediğine günahını bile vermiyor blogcum. Merhamet sahibi Allah sevmediğine demeyeyim ama ona inanmayana bile daima çalıştığının karşılığını veriyor. Yetmiyor bunu gönderdiği kitapta bildiriyor. Muhteşemliğe bakar mısın?

Sonra dedim ki Allah benim bütün kusurlarımı bilerek beni seviyorsa ben insan olarak hiç de fena biri değilim. Evlat olarak sevilebilirim, arkadaş olarak sevilebilirim, sevgili olarak sevilebilirim, anne olarak sevilebilirim. Bir sürü güzel özelliğim var çünkü. Pek çok kimliğimle seviliyorum da zaten. Bu tabiki beni rehavete düşürmemeli bunu da biliyorum. Yine ibadet etmeli, saygılı olmalı, sevdiklerimle ilgilenmeliyim. Bu işler böyle. 

Dedim ya içimde bir ses var devamlı beni suçluyor. Şimdi bakıyorum aslında hayal ettiğim kişiyim. Samimiyim, çalışkanım, elimden geleni yapıyorum. 

Beni incitenlere karşı bazen acımasız olabiliyorum. Yine de içine istemeden itildiğim bir olayda tepkisel davranmam normal. Dinginleşiyorum.  Kendimi suçlamıyorum. Zaman zaman geriye düşebilirim.  Kimseyi üzmek için yapmıyorum bunu yaparken, kendimi korumaya çalışıyorum sadece. Bu yaşamda kalma iç güdüsü. Bu en iyi bildiğim yol. En iyi bildiğim yol bu olsa da bu yolu bırakıyorum. 

Bugün kendimi övüyorum blogcum, bunu hak ettim. Allah izin verirse daha iyi bir kul, daha iyi bir insan olabilmek için elimden geleni yapacağım. Her zaman yaptım. 

Bugün kendimize sahip çıkma günü. 

Güzellikle.

Ş.