Nöbet Yazıları 2

Selam blogcum,

Yorumlar içimde vicdan azabı olduğu için oradan başlıyorum. Bilgisayarın başına sadece iş için geçebildim. 

Zaten upuzuuuun bir zaman bilgisayarım yoktu ve telefondan yorum yaparken blog hesabıma bir türlü giriş yapamıyorum. Sonuç bir sürü cevapsız yorum. 

Sizi çok seviyorum. Beni yalnız bırakmadığınız için minnettarım. Sonunda rahat günlerimin hayaliyle yaşıyorum.

Bugün şanslı günüm. Öğle yemeğinde makarna ,semiz otu ve profiterol vardı. (yiyebileceğim şeyler) Allah'ım şükürler olsun. Nöbetlerde aç kalmak gibi bir fobimiz var. Evden gelirken mümkün olan her şeyi yanıma alıyorum. Ola ki yemek bulamazsam diye. Bu sefer nöbete gelmeden önce iş yerine bir asırdır uğramadığım için yanıma su da aldım. İyiki de almışım. Aklımı seveyim. Sonra tabi kantin açıldı.Olsun yine de canım kendim. Love u.

Neyse burda bana görev uydurdular. Some nöbet problems. Nöbet dediğin şey beklemektir. Sabırdır, dikkattir, selamdır. That's it. Anlat anlatabilirsen. 

Gördüğünüz üzere devamlılık konusunda pek de kötü değilim. Tamam mükemmel olamadım kabul. Yine de kendimden beklemediğim bir performans gösterdim. Niye beklemiyordum acaba? Artık bekliyorum. 

İskenderun'dan sonra sonsuz dürüm döngüsünden çıktım. Sonsuz seyahat döngüsü başladı. Hatay'dan Ankara'ya, Ankara'dan Kayseri'ye, Kayseri'den tekrar Ankara'ya döndüm. Anlatırken kısa yaşarken uzun bir süreçti. Bilhassa 23 kilo valizi iki kat çıkarmak müthiş bir challenge idi. Meydan okuma evet. 

Dil öğrenirken Nuri Pakdil taktiği uyguluyorum. Aralara sıkıştır metodu. Think in both language that you know. Almost know. Evet. Benimki iki sizin üçse üç.  Nuri Pakdil aralara Fransızca da sıkıştırırdı.  Biz de o yok maalesef. Şimdilik imkanlar bu kadar. Just second brain was opened. Saçmalıyorum evet. 

Neyse öğle ettik şükür. Bu gece de geçer inşallah. Sonra biraz dinlenmece.

I hope so. 

Hadi selametle.

Sincerely...

Ş.