Yine Sürme Çekmişsin Evler Yıkan Gözüne

 Selam blogcum,

Bende bir duygu yüklü bir duygu yüklü. Hayır yani hormonal bir sebebi de yok. Galiba benim orjinalim böyle blogcum. Aşırı duygulu. Duygular arasında müthiş geçişler yaşıyorum.  

Kendimle hesaplaşma yaşadım. Ama şöyle, üstünü kapattığım yıllara gittim. Çok ilginç şeyler keşfettim blogcum. Aman ya Rabbim dedim. Demek bana o yüzden böyle davranılmış dedim. Aynada kendime baktım. Kendimi sevdim. Herkesin söz hakkı olduğu sanılan kilomu, saçlarımı sevdim. Kaşlarımı, gözlerimi sevdim. Dudaklarımı, yanaklarımı, alnımı. Alnımdaki çizgileri sevdim.

Basit hayatlarımız var hepimizin. Ama aradığınız kişi ben miyim gerçekten? Her şey suret mi? Kakari kikiri mi? Makara da yaparım severim de. Ama ciddileşmek insanları korkutuyor. Ciddileşemediğin yer komedi izlencesine dönüyor. Online tanışmalar bana artık böyle gelmeye başladı. Biraz offline tanisamaz mıyız Allah'ım? Neyse neyse hayırlısı afiyetlisi güzeli kolayı. 

Şöyle mis gibi yaşıyoruz ne var dursan diyor bir ses. Öteki de diyor daha güzel olabilir daha güzel olabilir. Bence de olabilir. 

İhtiyaca binaen bir araya gelmek benlik değil sanırım. Tabiki ihtiyaçlar her daim var. Ama biri bana yemek yapabiliyor musun diye sorunca cinlerim tepeme çıkıyor. Pardon? Kiminle konuştuğunuzu sanıyorsunuz. Bu mu yani? Ütü yapabiliyor muyum? Köle olmaya hazır mıyım? Kaçıncı yüzyıldayız. İnsanlar kafayı yemiş. Beriki ateiste yakın bana geliyor. Değerleri görmezden gelmenin de bir sınırı yok mu sizce? Riayet olarak değil(buna çok takılmıyorum), düşünce olarak da arızalı ama ben güzelim(göreceli), ılımlıyım, kibarım.  Olur yani çiğneyelim her şeyi. 

Bazı şeyler içimi kavuruyor, anlam çıkarmak istemiyorum. Bazı anlamlardan dört nala kaçıyorum. 

Dua etmekten sıkılmadım. Sıkılmam da insallah. Biraz yoruldum sadece. Saçma sapan insanlardan. Bilemezsin ki blogcum. Olsun yine dene yine yenil. 

Ben galiba yenildim blogcum. Bayağı açık ara farkla. Ama kime? Belli değil. Olsun yine dene yine yenil. 

Oyle iste. Ramazan güzel. Ben biraz sarsılıyorum.  Olsun sarsılmak da güzel. 

Hayat güzel be blogcum. 

Kitaplar, kuşlar, kediler, camiler, çiçekler, en çok papatyalar ve çocuklar, o küçük elleriyle çocuklar. Ramazana yakışır şeyler. 

Sevgiyle...

Şeyma