Gündelik Direnişler

 Sevgili blogcum,

Geçen gün kendimi markete gitmeye ikna ettim. Dönünce kendimi alkışladım. Tebrik edilmesi gereken bazı şeyler. Bazen mesela yemek yapmak, bulaşıkları toplamak, çamaşır katlamak da bu kategoriye girebiliyor. Yine de bazı seylere eskisi gibi bakmıyorum. Gözümde olayları büyütmekten vazgeçtim. Git ve bitsin. Yap ve bitsin. Yapasın mı yok, o zaman sonra yap. Abartma on dakikalık iş. Boşuna o kadar efelenmişim. Biraz feministlerin galeyanına gelmiş olabilirim. Bulaşık makinesini sen boşaltacaksın ulen. Olur o da olur. Biraz sakin mi olsak acaba?

İnsanları da yargılamak istemiyorum. Herkes kendi derdinde esasen.  Ah ne çok kaçtığınızı bilseniz kendinizden. Bu sancılar niye? Niye elin adamı, elin kadını beni bu kadar ilgilendiriyor, sorsanız.

Bir sürü insanla tanıştım. Tanışıyorum. Bir sürü hikaye dinledim. Hepsi başka dünyalardı.  Biri bile küçümsenmeyi hak etmiyordu. Fakat çiğlik beni yıldırıyor.  Hepimizde var bu hal ama kiminde yoğun. Ve korkunç.

Bu gösteriler niye diye sordun mu hiç kendine? Ben sordum. 

Kendimi tarttığım terazi senin bozuk terazin olmayacak elbette.

Seni başkalarının tanımlamasını izin verme. Titrler değişir. Mühim olan özdür hatırla. 

Zarafetle...

Şeyma