Varım

Güzel dostlar.

Kur'an. Dualar. 

Allah'tan, yaradılıştan, geri dönüşten bahis. 

Ben gelirken koşarak beni karşılayan kedi yolun ortasına öylece oturdu. Arkamı döndüm hala bana bakıyor. 

Yol. Otobus soforleri. Izbanda tam önümdeki koltuğa benden önce oturmayı başaranlara duyduğum hayranlık. Yolun insana getirdikleri. 18 saatlik yolun 2 saate düşüşü. Geri kalan 16 saatte insanın kendiyle başbaşa kalışı.Hırsa dönüştürülen boşunalıklar. 

Bana hikaye anlatma. Hiçbirine inanmıyorum.  Yaşadım dediğin bire bin katarak. Yine de omuz silktim.  Bana ne çünkü. 

Oysa dünyanın ucuna götürdüğüm her şey gibi. Bir gün Zanzibar'da bakarken berrak denize seni tutup aklımdan denize atmak istemediğim için burada bırakıyorum. Bosna'da yürürken, Arnavutluk'ta kahvaltı ederken, inşallah Medine'de yeniden Mekke'de yeniden. Hira dağında taşların üzerine seccademi sermişken seni aklımdan tutup aşağı yuvarlamayayım diye. Sonra Rize'de, Trabzon'da, Van'da, Mardin'de, Antalya'da, Muğla'da, Ankara'da, Kayseri'de adını daha önce hiç duymadığım bir ilçede. Bir camide. Bir mescidde.  Bir lokantanın mutfağında tahtadan yapılmış bir namazlıkta. Tanımadığım birinin ceketi üstümdeyken. Tanımadığım ve tanıdığım kimseler bana dualar ederken. Allah'ım yaşamak ne güzel şey. 

Sonra yanımda bambaşka dünyalarla. Dünyama yeni dünyalar katarken. Allah'ım beni böyle Sen yarattın. Birbirimize benzemekten korkmadığımız kişilerle birbirimize karışmak ne güzel. 

Kimseye kızmamanın verdiği hafiflikle.  Şikayetsiz bir var oluş. Dünyada ne çok kötülük var. Bombalar ve çocuklar. 

Doğum günü için kola almak şart mı? 

Bana para lazım değil. Bana şan şöhret, unvan. Dik dur bükülmeden yürü her kimsen o ol. İçe dönük omuzlar. Görünmezlik pelerinin. Olmasaydın olmazdın. 

Bana dünyaları ısmarlama. Beni arabanda benim bacaklarıma dokunma hayaliyle taşıyamazsın. Beni bırak.  Bana arabalar, bana evler, bana imalarla dolu sözler. Ben ayağını altına çekip kitabını okumak isteyen biriyim. Beni bunlarla kazanamazsın. 

Masumiyet karinesi kurtarmıyor ki seni. Beni kötü düşünmekle suçlama. Avamın ortalaması bu. Ben dahil herkesi kapsayan bir çoğunluk. 

 İfade etmek de edinilmiş tecrübe. Düşünce, duygu neyse ne. Sesin gür çıksın biraz. Varım ve memnunum var olmaktan. 

İşte böyle. 

Samimiyetle...

Şeyma