To İzmir

 Selam blogcum,

Tam ikametimi aldırmıştım aşırı yetişkindim. Yetişmiştim.  Neye yetişmeye çalışıyorsa bunca kalabalık. Olmadı. 

Dedi ki hayat senin burda hikayen bitti. Git başka yerlerde yeni hikayeler bul. Olur mu olur?

Marketten koli istemenin zorluğunu bilmeyen insanlardan da tavsiye almak istemiyorum. Introvert yanlarım inciniyor. İçimde de durmak bilmez bir agresyon birikiyor ki sorma gitsin. Cennetten uzaklaşmak istemem ama cinnete milim milim yaklaşmamın çok da hayra alamet olduğunu zannetmiyorum. 

Neyse efendim dediler ki git vatani görevini İzmir'de icra et. Eyvallah dedim. Devamlı birilerini aramam gerekiyor.Kafam kaos, evim kaos, içim kaos. Yoruldum asfaltın ortasına yatıp sonumu beklemek istiyorum. Darlanıyorum. 

İnsanın kendi olması ne kadar zor blogcum. Kendimi kendimden çıkaramıyorum.  Lahmacunu elimle yiyorum. Düğümler düğümlere karışıyor. Ben de ayaküstü iki satır yazıyorum. Üç satır siliyorum. Beğenmediğim yanlarımı satır satır doğruyorum.  Hoşunuza gitmeyecek şeyler düşlüyorum. 

Sonra içimde kıskanç bir yan var. Ben niye Allah'ım diye,bende niye yok niye? Şak içimdeki ben'lerden biri cevap veriyor. Pardon da sen kimsin? 

Ben benim arkadaşım. Kaç senedir bunu tartışıyoruz. Rica ediyorum daha fazla uzatmayalım. 

Bilmem hatırlar mısın aşırı romantikken ben, aklım henüz konmamışken, aklıma terlik atılıp yere düşürülmemişken gurbetten öte gurbet varmış demiştim. 

Varmış. 

Buralar fena karıştı. 

Letafetle.

Ş.