Gün 1

 Sevgili blogcum,

Her gün iki satır da olsa yazmaya karar verdim. Deftere yazmak daha faydalı ama buradan yazmak takip edilebilirlik ve de bir tetikleyici güç sağlıyor. Trigger.

Yaşasın proje dili. 

Ne diyorduk. İçimde bir ses "sevilmeye layıksın, sevilmeye layıksın" diye geziyor. Diğer ses "tabi ki layıksın" diyor.

Olduğun gibi dümdüz hem de. Müthiş bir uyanış. Allah seni ne olursan ol seviyor. Koşup gidip tövbe ediyorsun, gene ediyorsun, gene ediyorsun. Tövbe edebilmeye şükrediyorsun. Müthiş güzel bir kabul ediliş. 

Allah beni seviyorsa bende güzel bir şeyler yaratmış demek. Demek beni güzel yaratmış. 

İşte böyle. İkindi ezanı okunuyor. İkindi güneşi geliyor. İkindi ne güzel kelime kulağa da hoş geliyor, dile de, kalbe de. Dil Farsça'da sanıyorum kalp de demek. Böyle şeyler çok hoşuma gidiyor. 

Sonra sonra içimde kekremsi bir tat. Bilemiyorum. Dışarıda olsam daha iyi ama cepheyi terk etmek gibi geliyor öylesi. Benim olanın benden alınması. Bununla nasıl baş edilir bilmiyorum. 

Peşin peşin üzüntülerimi, peşin peşin korkularımı,  peşin peşin şüphelerimi iplik iplik ağaçlara asmak istiyorum. Sonra o iplikler yüzünden o ağaç dilek ağacı sanılsın, herkesin umudu onları sarsın, yok etsin istiyorum.

Vallahi delirmemek işten bile değil de işime geliyor delirmiyorum.