Gün 16

 Bismillah 

Bazı şeyleri aştığımızı düşünüyorum blogcum ama bu bir şaşırtmaca da olabilir. O yüzden pek de emin değilim. Üzerine konuşmak için yanlış bir konuyla giriş yapıyorum.

Çağların Kahramanı bitmek üzere. İnşallah yola çıkmadan bitirebilirim. Senin haberin yok blogcum bana üç vakte kadar yol göründü. 

Yine yol göründü gurbete. Gurbetin de gurbeti vardır blogcum. İnsan yaşayınca öğreniyor. 

Rutinleri devam ettirmek meşakkatli bir iş. Hani böyle minik bir iş bile zamanla büyüyor. Daha önce de dedik mi bilmiyorum. Allah'ın en sevdiği amel az az ama devamlı olan ameldir. Yani senden dünyaları kurtar istenmiyor. Minik minik ilerle. Devamlı ol. Namaz devamlı mesela. Dua devamlı. Zikir devamlı. Yatarken, otururken, ayakta Allah'ı anmak devamlı. Gülümsemek, selam vermek, hatır sormak, bağ kurmak devamlı. 

Dedik ya zor ama ayet var koskoca, her zorlukla beraber bir kolaylık vardır. Şikayet etmek yok. Şikayet edip bir yere varan da görülmüş bir şey değil zaten. Hareket lazım, hakaret değil. İhtiyacımız olan bu. Şikayetlenmeyi bırakıp kolları sıvamak. İşin içinde olmak. Ciddiyetle çalışmak. Allah basiret versin, cesaret versin. Bıkıyoruz ara ara kendimizi anlatmaktan. Bir el diyorum Allah'ım bir el . Boğazımızdaki diğer eli çekip atacak. İki eliyle boğazımıza bastıran canavarı tekmeler savurarak göndermeye çalışıyoruz. Bizden güçlü. Göz göre göre can çekisiyoruz. Bazen böyle kısa, kesik nefeslerle koşturuyoruz. 

Bir nedeni varsa bütün nasıllara tahammül edilebilir, denilmiş. Yaşamdaki anlam eksikliği. Tereddüt. Arayışsız bekleyişler. Sığ bakışlar. Çiğ istekler. 

Hayat bazen bazı şeyleri duymamaktır blogcum.  Delidir ne dese yeridir, demektir. 

Samimiyetle...

Ş.