Gün 5

Bismillah

N'aber blogcum?

Bugün de geldik. Ömür geçiyor. Bir söz vardı "geçen gün ömürdendir." diye tam olarak öyle. Bir söz değil de bir türkü sözü sanırım. Şu dağlar kömürdendir, geçen gün ömürdendir. İşte böyle. 

Benden kaynaklı olmadığını düşünüyorum bazı şeylerin. Mesela bana dedi ki "bundan rahatsız mı oldun?" Hayır olmadım. Olmamıştım ama öyle sorunca bir rahatsızlık hissi geldi. Normal değilmiş gibi. Halbuki normal nedir? Bunca gerginlik niye? Yılların stresi ne yapsan kolay bırakılmıyor. Belki böyle böyle azalır. İçimden diyorum, sorun yok. İncinirse bu onun sorunu, incinirsem bu benim sorunum. Bu yükü omzumdan almalı. Bu yükü gemiye bırakmalı. Bu yükün ipleri omuzlarımı kesiyor. Bu yükün ipleri ellerimi kanatıyor blogcum. 

T. bana ne zaman geriye dönmekten bahsetse ağlayasım geliyor. Sekiz ay dile kolay, belki çoktan dokuz ay olmuştur. Dokuz ayda bir insan oluşuyor sonra bir bakmışsın otuz yılda, kırk yılda, elli yılda bir insan oluşamıyor. Niye peki? İzin verilmiyor. Ebeveynin, öğretmenin, eşin, çocuğun, sistemin kölesi oluvermişsin. Kölelere kulluk bile verilmiyor. Farzların farz olabilmesi için özgürlük şartı var. Allah seni kendisine muhatap kılarken, ona buna köle olmaktan şak oldun mu kulluktan. Haydaaaa simdi nereden nereye geldik? 

Devam edelim. Onay beklemekte sıkıntı var. Zaten alsan da tatmin olmuyorsun, bekleme şu zıkkımı. Geç git. Her zaman olamıyor ama olacak inşallah. Vira bismillah, hayatlar fora. Halatlar değil hayatlar evet.